قرارداد مدت موقت چگونه است؟

هر شخص حقیقی و حقوقی برای شروع کسب و کار می تواند اقدام به منعقد کردن قرارداد با اشخاص مختلف نماید. در دنیای امروز چندین نوع قرارداد با کارایی های گوناگون وجود دارد که مستلزم رعایت شرایط و ضوابط خاصی است. قرارداد نویسی اصول و مقررات خاص خود را دارد و نمی توان قرارداد های مختلفی را با یکدیگر مقایسه کرد.

به طور معمول زمانی که فردی قصد انجام معامله با شخص یا اشخاص دیگر دارد، اقدام به انعقاد قرارداد می کند و باید تمام شرایط قانونی را در مفاد آن رعایت کند. زمانی که طرفین با یکدیگر قراردادی منعقد می کنند، ملزم به رعایت و اجرای صحیح مفاد آن هستند.

چنانچه یکی از طرفین نسبت به انجام تعهداتی که در قرارداد ذکر شده است، پایبند نباشد، یقینا باعث بروز مشکلات فراوانی شده و چه بسا حق فسخ برای آن ها به وجود می آورد و می تواند معامله را به هم بزند.

در اصطلاح عرفی، بین معامله، قرارداد و عقد تفاوت چندانی نمی کند و همه آن ها از شرایط یکسانی برخوردار می باشند. اما در علم حقوق قرارداد با معامله و عقد متفاوت است و هر کدام از آن ها جدا در نظر گرفته می شوند.

البته در این زمینه بین حقوقدانان اختلاف نظر زیادی وجود دارد و برخی بر این باورند که بین قرارداد با معامله و عقد تفاوت چندانی وجود ندارد. اما برخی دیگر نظر متفاوتی دارند.

لازم به ذکر است که قرارداد صرفا به حوزه کاری ختم نمی شود و در زمینه های دیگر نیز مطرح است. اما عمدتا زمانی که بحث قرارداد به میان می آید، منظور همان قرارداد های کاری است که باید منطبق بر قواعد و مقررات مشخصی باشند.

کارفرما و کارگر طرفین اصلی هر نوع قرارداد کاری به شمار می روند و به نوعی اثرات قرارداد بر آن ها مترتب می شود. بسیاری از قرارداد های کاری مفاد یکسانی دارند که طرفین ملزم به اجرای آن ها می باشند.

رویه استخدام و جذب نیرو در مشاغل مختلف به این گونه است که ابتدا با فرد متقاضی کار قراردادی معین انعقاد می شود و تمام شرایط و قوانین کار برای او بازگو می شود. در صورتی که با شرایط کار راضی بود، قراردادی بلند مدت بسته می شود و برای مدت نسبتا طولانی نیروی کار می تواند در شغل مربوطه مشغول به فعالیت شود.

کلیه قرارداد هایی که بین طرفین منعقد می شود، باید از یک سری شرایط قانونی برخوردار باشند تا به لحاظ حقوقی صحیح تلقی شوند. در علم حقوقی موضوع بسیار مهم تحت عنوان شرایط اساسی صحت معامله وجود دارد که در مورد کلیه قرارداد های مرتبط با کار نیز صدق می کند.

یکی از شرایط اساسی برای صحت قرارداد های کار، قصد و اراده طرفین است. در واقع دو طرف باید با اراده و قصد خود برای انعقاد قرارداد اقدام کنند و نباید با اکراه و تهدید این عمل صورت گیرد. قراردادی که با تهدید و اکراه منعقد شده باشد، صحیح نخواهد بود و اثر قانونی نیز نخواهد داشت.

همچنین اهلیت طرفین از دیگر شرایط صحت معامله و قرارداد منعقد شده می باشد. زمانی یک قرارداد کاری صحیح می باشد که طرفین عاقل و بالغ باشند.

بنابراین اگر فردی که هنوز به سن بلوغ نرسیده است برای انعقاد قرارداد اقدام کند، قرارداد منعقد شده صحیح نمی باشد و برای طرفین نیز اثر قانونی نخواهد داشت.

قرارداد مدت موقت یکی از شناخته شده ترین انواع قرارداد های کاری است که مدت زمان در آن بسیار حائز اهمیت است. نوع قرارداد کاری بین طرفین به صورت توافقی تعیین می شود اما گاهی اوقات کارفرما تعیین کننده نوع قرارداد است. در واقع کارفرما به کارگر پیشنهاد شرایط قرارداد را می دهد و در صورت مورد قبول بودن آن قرارداد منعقد می شود.

در ادامه مطلب با ما همراه باشید تا در مورد انواع قرارداد های کار از جمله قرارداد مدت موقت و سایر مسائل دیگر اطلاعاتی جامع ارائه گردد.

تعریف قرارداد کار

دو طرف اصلی در قرارداد های کاری، کارفرما و کارگر می باشد. تعریف کارفرما، کارگر و قرارداد کار در قانون کار اشاره شده است که به توضیح آن ها می پردازیم.

کارگر از لحاظ قانون کار کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق ‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند. کارفرما شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حق ‌السعی کار مورد توافق را انجام می دهد.

به موجب ماده 7 قانون کار، قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق ‌السعی کاری را برای مدت موقت یا مدت غیر ‌موقت برای کارفرما انجام می‌دهد.

در قرارداد های کار از هر نوع که باشد، کارفرما و کارگر در قبال یکدیگر دارای وظایف قانونی می باشند که موظف به رعایت و اجرای صحیح آن ها هستند. با توجه به توافقات انجام شده بین کارفرما و کارگر نوع قرارداد بین آن ها مشخص شده و در نهایت قرارداد کار منعقد می شود.

قرارداد کاری که بین کارگر و کارفرما تنظیم و سپس به امضا طرفین می‌رسد، در واقع حوزه کاری و دیگر مسایل مهم مربوط به فعالیت را مشخص می‌کند.

لازم به ذکر است که قرارداد کار در حکم سند رسمی است که در صورت بروز اختلاف و مشکل بین طرفین می توانند به آن استناد کنند. در واقع قرارداد کار نوعی اطمینان خاطر برای کارفرما و کارگر به وجود می آورد که هر شخصی در هر حوزه کاری باید مطابق با شرایط و مفاد قرارداد عمل نماید.

با توجه به این که قرارداد کار در قانون تعریف شده است، به لحاظ حقوقی معین محسوب می شود. از دیدگاه حقوقی، قرارداد معین قراردادی است که شرایط و چهارچوب آن در قانون تعریف شده است و نمی توان برخلاف شرایط آن توافق کرد.

انواع قرارداد کار

به طور کلی قرارداد کار را می توان در دو بخش قرارداد دولتی و قرارداد خصوصی تقسیم بندی کرد.

قرارداد دولتی

قرارداد دولتی همانطور که از نام آن پیدا است، کارفرما ارگان و سازمان دولتی است که شرایط و مقررات مشخصی برای آن در نظر گرفته شده است. قرارداد های دولتی به 3 بخش قرارداد رسمی، قرارداد پیمانی و قرارداد خدماتی تقسیم بندی می شوند.

در قرارداد های رسمی که بهترین نوع قرارداد دولتی نیز به شمار می رود، کارمند به صورت دائمی در دستگاه دولتی مشغول به کار می شود و مطابق قانون میزان درآمد و مزایای مشخصی را دریافت می کند.

نیرو های کار پیمانی برای امور تصدی‌گری در ادارات استخدام خواهند شد و مشمول آیین ‌نامه استخدام پیمانی و صندوق تامین اجتماعی می ‌باشند.

نوع دیگری از قرارداد دولتی، قرارداد خدماتی است که در زمینه ارائه خدمات و پشتیبانی می باشد و نیرو هایی که متقاضی فعالیت در بخش های پشتیبانی سازمان های دولتی هستند، جذب خواهند شد.

قرارداد خصوصی

قرارداد هایی که ارتباطی با دستگاه ها و ادارات دولتی نداشته باشند، در زمره قرارداد خصوصی قرار می گیرند. قرارداد هایی که با شرکت و موسسات غیر دولتی منعقد می شود، جز قرارداد خصوصی به شمار می روند. قرارداد های خصوص همانند قرارداد دولتی تحت پوشش نظام استخدامی قانون کار هستند و از این جهت حداقل حقوق پرداختی به کارکنان باید مطابق قانون وزارت کار باشد.

کارفرما را می توان وجه تمایز قرارداد خصوصی با قرارداد دولتی تلقی کرد. در قرارداد خصوصی، کارفرما می تواند شرکت یا موسسه غیر دولتی باشد اما در قرارداد دولتی کارفرما همان ادارات و دستگاه های دولتی هستند.

انواع قرارداد کار از نظر مدت

قرارداد کار بر اساس مدت زمان به سه بخش قرارداد مدت موقت، قرارداد مدت دائم و قرارداد برای انجام کار معین تقسیم بندی می شود. شرط اصلی در این نوع از قرارداد ها، مدت زمان می باشد که کارگر بر همین اساس حقوق و مزایا دریافت می کند.

قرارداد مدت موقت

قرارداد مدت موقت یکی از انواع قرارداد های کار از نظر مدت زمان است که کارگر به صورت موقت برای کارفرما کار می کند. در قرارداد مدت موقت، مدت زمان پایان قرارداد مشخص می شود و با فرا رسیدن آن موعد قرارداد خاتمه می ‌یابد.

معمولا در قرارداد های کاری، کارفرما ابتدا با کارگر قرارداد مدت موقت منعقد می کند و در صورت رضایت از شرایط و نحوه کار او، قرارداد تمدید می شود.

قرارداد های مدت موقت می تواند بر اساس توافق بین طرفین تمدید شود و کارگر می تواند همچنان برای کارفرما کار کند. البته در صورت عدم تمدید و یا عدم تعیین تکلیف قرارداد، کارگر می تواند ادعایی خلاف واقع کند و همچنان به کار خود ادامه دهد.

لازم به ذکر است که تمدید قرارداد مدت موقت، سبب دائمی شدن آن نمی شود ولی کارگر با توجه به نظر کارفرما می تواند به کار خود ادامه دهد.

بنابراین در قرارداد مدت موقت، زمان پایان مدت قرارداد ذکر می شود و در تاریخ مقرر شده به اتمام می رسد.

قرارداد برای انجام کار معین

این نوع از قرارداد، برای انجام کار معین بین طرفین منعقد می شود. در قرارداد مزبور کارگر متعهد به انجام کار مشخص می شود و در ازای آن دستمزد خود را دریافت می کند. در قرارداد برای انجام کار معین نمی توان مدت زمان ثابثی را در نظر گرفت زیرا مدت انجام کار می تواند چند روز یا چندین ماه به طول بیانجامد.

در این قرارداد، کارفرما انجام کار معینی را بر عهده کارگر قرار می دهد و در قبال آن میزان دستمزدی را به وی پرداخت می کند. در واقع با ایفای تعهد و پرداخت حق‌ الزحمه توافق شده قرارداد خاتمه پیدا می ‌کند.

برای مثال گروهی از کارگران برای آسفالت کردن منطقه‌ مشخص شهری به‌کار گرفته شده‌ اند، با اتمام عملیات، کار آن ها خاتمه ‌یافته تلقی خواهد شد.

قرارداد مدت دائم یا غیر موقت

در قرارداد مدت دائم یا غیر موقت، تاریخ شروع قرارداد تعیین می شود اما برای پایان آن مدت زمانی در نظر گرفته نمی شود. در واقع مدت زمان نامحدود برای انجام کار در نظر گرفته شده است و کارگر می تواند به طور دائمی برای کارفرما کار انجام دهد.

در این نوع قرارداد برخلاف قرارداد مدت موقت، با فرا رسیدن موعد قرارداد خاتمه نمی یابد و زمان معینی برای اتمام کار تعیین نمی شود.

به موجب تبصره 2 ماده 7 قانون کار، در کارهایی که طبیعت آن ها جنبه‌ مستمر دارد، چنانچه مدتی در قرارداد ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی می ‌شود. بنابراین فردی که در یک کارگاه تولیدی مشغول به کار می ‌شود، چنانچه انجام کار مقید به مدت خاصی نباشد و مقرر گردد روزانه مبلغ مشخصی مزد دریافت کند، چنین کارگری در نظر قانون کار، کارگر دائم شناخته می ‌شود.

در قرار داد مدت دائم، کارگر به ازای کار در کلیه ساعات مندرج در قرارداد، دستمزد و مزایای خود را به صورت کامل دریافت می کند. این نوع از قرارداد ها از جهات مختلف می تواند به نفع کارگر باشد زیرا در ازای فعالیتی که برای کارفرما انجام می دهد، از دستمزد و مزایا بیشتری برخوردار می شوند.

مفاد مندرج در قرارداد مدت موقت

در قرارداد مدت موقت مانند سایر قرارداد های کاری، مفاد و مواردی معین درج می شود که طرفین ملزم به رعایت و اجرای آن هستند. موارد زیر در قرارداد مدت موقت درج می شود:

• مشخصات طرفین قرارداد مانند نام و نام خانوادگی کارگر و کارفرما
• مدت قرارداد( زمان شروع و پایان قرارداد)
• میزان حقوق و دستمزد و نحوه محاسبه آن ها
• شرایط پرداختی حقوق و دستمزد
• عنوان و شرح وظایف کاری
• قوانین مربوط به شرایط مرخصی و نحوه فعالیت در روزه های تعطیل
• محل انجام کار
• مقررات مربوطه تمدید قرارداد کار
• قواعد و مقررات محیط کار
• موعد تسویه حساب
• شرایط پرداخت حق بیمه

در مورد شرایط مرخصی ماده 62 قانون کار اذعان دارد که روز جمعه، روز تعطیل کارگران با استفاده از مزد است. به این صورت که اگر کارگر در روز جمعه، اقدام به فعالیت و کار کند، مستحق دریافت دستمزد یا حق الزحمه می باشد و کارفرما باید جدای از حقوق ثابت کارگر برای او محاسبه کرده و در موعد مقرر به آن بپردازد.

مطابق قانون، کارفرما موظف است که کلیه کارگران خود را بیمه کند و به صورت ماهیانه حق بیمه آن ها را پرداخت کند. در صورتی که کارفرما از اعطای بیمه به کارگران خود امنتاع ورزد، امکان شکایت قانونی از آن ها وجود دارد و برای کارفرما جریمه های سنگینی در نظر گرفته می شود.

چند نکته مهم در مورد قرارداد مدت موقت

با توجه به اهمیت بالای قرارداد های کار، در این بخش قصد داریم به ذکر نکات مهم در مورد قرارداد مدت موقت بپردازیم.

• طرفین اصلی در قرارداد مدت موقت، کارفرما و کارگر هستند که مطابق قانون کار نسبت به یکدیگر از یک سری وظایف مشخصی برخوردار می باشند.
• در متن قرارداد مدت موقت باید زمان شروع و پایان قرارداد به طور واضح و دقیق تصریح شود. در این نوع قرارداد با فرا رسیدن موعد مقرر شده قرارداد خاتمه می یابد.
• امکان تمدید در قرارداد مدت موقت وجود دارد که به صورت توافقی بین طرفین صورت می گیرد. البته تمدید این نوع قرارداد به معنای دائمی شدن مدت قرارداد نمی باشد.
• jوصیه بسیاری از کارشناسان این است که کلیه قرارداد های کاری از جمله قرارداد مدت موقت به صورت کتبی باشد. مطابق قانون قرارداد می تواند به صورت کتبی و شفاهی باشد اما هیچ گونه تضمین قانونی برای قرارداد های شفاهی وجود ندارد. از این جهت به کارگران توصیه می شود که حتما قرارداد کاری آن ها با کارفرما به صورت کتبی باشد هر چند که قرارداد برای مدت کوتاهی منعقد شود.
• مواردی مانند میزان حقوق و شرایط مرخصی باید در قرارداد مدت موقت ذکر شود.
• fعد از خاتمه یافتن قرارداد موقت، کارفرما باید گواهی اتمام کار به کارگر بدهد. گواهی اتمام کار نوعی سابقه کاری برای کارگر محسوب می شود که در صورت عدم اعطای گواهی از سوی کارفرما، امکان مطالبه آن نیز وجود دارد.

نحوه تنظیم دادخواست مرتبط با دعاوی کار

بروز اختلاف و درگیری بین کارفرما و کارگر یک امر بدیهی است و در بسیاری از حوزه های کاری این امر به وقوع می پیوندد. در قانون کار مراجع صالح مانند شورای حل اختلاف و شورای اسلامی کار در نظر گرفته شده است که دعاوی بین کارگر و کارفرما در آن مطرح می شود.

بسیاری از مشکلات حقوقی پیش آمده در زمینه قرارداد های کاری به دلیل عدم رعایت اصول و شرایط قرارداد نویسی است که طرفین در زمان انعقاد قرارداد به آن توجه نمی کنند. به طور مثال اگر در مورد مسائلی مانند میزان حقوق و مزایا کار و شرایط مرخضی و اضافه حقوق بین طرفین در قرارداد توافق نشود، قطعا مشکلات فراوانی برای کارگر در ادامه کار به وجود خواهد آمد.

در هر صورت چنانچه قصد شکایت علیه کارگر یا کارفرما را دارید، باید در وهله اول بتوانید دادخواست مرتبط با موضوع دعوا مطرح کنید. طرح کلیه دعاوی حقوقی از طریق دادخواست صورت می گیرد که باید تشریفات و آیین قانونی در آن به درستی رعایت شود. در واقع اگر در تنظیم دادخواست، اصول و مقررات مربوطه رعایت نشود، مرجع صالح ترتیب اثری به آن نخواهد داد.

در دادخواست دعاوی کار باید اطلاعات خواهان و خوانده به طور کامل ذکر شود و اسناد و مدارک کافی برای ادعای طرفین در اختیار مرجع رسیدگی کننده قرار گیرد.

اصولا دادخواست نویسی توسط وکلا و کارشناسان حقوقی صورت می گیرد که تنظیم آن را باید برعهده اشخاص متخصص در حوزه حقوق کار قرار دهید. به همین سبب تنظیم دادخواست مرتبط با دعاوی کار را می توانید در اختیار سامانه وکیل کار 24 قرار دهید.

مشاوره حقوقی در مورد نحوه تنظیم قرارداد کار

قرارداد نویسی یکی از اصول مهم در علم حقوق است که نیاز به تخصص و علم بالایی دارد. تنظیم قرارداد کار اصول و مقررات خاص خود را دارد و قطعا داشتن اطلاعات و دانش حقوقی می تواند در این زمینه بسیار کارساز باشد.

متاسفانه بسیاری از مسائل و مشکلات پیش آمده در حوزه کار به دلیل عدم اطلاع از راه و روش های قانونی و حقوقی می باشد. به همین جهت وجود وکیل و یا مشاور و کارشناس حقوقی مجرب می تواند در این زمینه موثر باشد.

در ارتباط با تنظیم قرارداد کار، اخذ وکیل می تواند کمک فراوانی به طرفین کند. اما به دلایل مختلف ممکن است دسترسی به وکیل وجود نداشته باشد. در این صورت بهترین گزینه برای تنظیم قرارداد های کاری، مشاوره حقوقی به صورت آنلاین و تلفنی است.

مشاوره های حقوقی آنلاین یا تلفنی مزیت های فراوانی دارد که برخورداری از شرایط مناسب اطلاعات حقوقی امکان پذیر است. از طریق مشاوره حقوقی می توان اطلاعات لازم در مورد نحوه تنظیم قرارداد کار از جمله قرارداد مدت وقت را کسب کرد. در واقع با کمترین هزینه و در کوتاه ترین زمان ممکن می توان بهترین قرارداد کاری را تنظیم کرد.

سایت وکیل کار 24 با بهره مندی از مشاوران و کارشناسان مجرب و متخصص در حوزه حقوق کار و ارائه خدماتی نظیر مشاوره های تخصصی حقوقی، می تواند شما را در تمامی مراحل تنظیم قرارداد کار راهنمایی نماید.

مشاوره حقوقی در ارتباط با تنظیم قرارداد کار توسط وکیل کار 24 به صورت تخصصی انجام می شود و یقینا می توانید به نتیجه دلخواه خود برسید. در هر صورت برای کسب مشاوره حقوقی در حوزه قوانین کار و تنظیم انواع قرارداد های کاری می توانید با کارشناسان ما در ارتباط باشید.

قرارداد مدت موقت چیست؟

قرارداد مدت موقت یکی از انواع قرارداد های کار از نظر مدت زمان است که کارگر به صورت موقت برای کارفرما کار می کند. در قرارداد مدت موقت، مدت زمان پایان قرارداد مشخص می شود و با فرا رسیدن آن موعد قرارداد خاتمه می ‌یابد.

تفاوت بین قرارداد مدت موقت با مدت دائم چیست؟

مدت زمان انجام کار تفاوت اصلی در قرارداد های مدت موقت و مدت دائم است. در قرارداد مدت موقت، زمانی مشخص برای اتمام قرارداد در نظر گرفته می شود اما در قرارداد دائم محدودیتی در زمینه مدت زمان انجام کار وجود ندارد.

شرایط خاتمه یافتن قرارداد مدت موقت چیست؟

به موجب ماده 21 قانون کار، قرارداد مدت موقت به یکی از روش های زیر خاتمه می یابد:

فوت کارگر، بازنشستگی کارگر، از کار افتادگی کلی کارگر، انقضاء مدت در قرارداد های کار با مدت موقت و عدم تجدید صریح یا ضمنی آن.

برای کسب مشاوره حقوقی در زمینه تنظیم قرارداد مدت موقت چه راهکاری را پیشنهاد می کنید؟

برای کسب مشاوره حقوقی در مورد تنظیم قرارداد مدت موقت می توانید به سایت وکیل کار 24 مراجعه فرمایید.

وکیل کار 24 چه خدمات حقوقی  ارائه می دهد؟

وکیل کار 24 خدماتی مانند ارائه مشاوره های حقوقی در زمینه حقوق کار و همچنین تنظیم انواع قرارداد های کاری را ارائه می دهد.