راهنمای مقاله
قانون کار به روابط بین کارگر و کارفرما پرداخته است و وظایف قانونی آن‌ها در قبال یکدیگر را تصریح نموده است. زمانی که یک کارگر قصد همکاری با شرکت یا مجموعه کاری را دارد، در بدو شروع کار با وی قراردادی منعقد میشود.
انعقد قرارداد در روابط کاری یک اصل مهم به شمار میرود و تضمین‌کننده روابط بین کارگر و کارفرما است. در متن قرارداد مفاد گوناگونی ذکر میشود که به صورت توافقی بین طرفین تعیین میشود.
در واقع کارگر و کارفرما در ارتباط با شرایط کار، وظایف آن‌ها در محل کار، میزان حقوق و دستمزد، حق بیمه کارگر و غیره به توافق کلی می‌رسند و این موارد را در متن قرارداد به صورت صریح درج می‌کنند.
در برخی از مشاغل دیده می شود که کارگر به جای انعقاد قرارداد کار، برگه سفید امضا به کارفرما می‌دهد. برگه سفید امضا به معنای امضا قرارداد بدون تعیین شرایط کاری است. در واقع طرفین پیش از تنظیم قرارداد و درج مفاد آن، اقدام به امضا آن می‌کنند.
به همین جهت به آن قرارداد سفید امضا کاری گفته میشود؛ زیرا در متن قرارداد هیچگونه بند و تبصره‌ای ذکر نمی‌شود.
این گونه قراردادها می‌تواند زمین سوء‌استفاده کارفرما را ایجاد کند. با توجه به اینکه شرایط کاری در قرارداد ذکر نمی‌شود، کارفرما می‌تواند مفادی را درج نماید که در نهایت به نفع او تمام شود.
به بیان دیگر، قرارداد سفید امضا به نحوی از طرف کارفرما تنظیم میشود که نهایتا کارگر در این زمینه متضرر خواهد شد. بنابراین کارگر باید از انعقاد چنین قراردادی با کارفرما اجتناب کند در غیر این صورت عواقب ناشی از آن برعهده وی می‌باشد.
لازم به ذکر است که سوء استفاده از برگه‌های سفید امضا مطابق قانون مجازات اسلامی، جرم محسوب میشود. در واقع اگر کارفرما از اینگونه قراردادها سوء‌استفاده کند، مجرم شناخته شده و به حبس از یک تا سه سال محکوم خواهد شد.
کارگر در قبال انجام کار، میزان دستمزد مشخص از کارفرما دریافت می‌کند و کارفرما نیز موظف به پرداخت حقوق کارگران در موعد معین می‌باشد.
گفتنی است که وظیفه کارفرما در برابر کارگر تنها پرداخت دستمزد نمی‌باشد بلکه وظایف دیگر به او محول شده که در قانون کار به آن اشاره شده است.
تخلف از شروط ضمن قرارداد منجر به ایجاد تنش و اختلاف بین طرفین میشود که ممکن است این تخلف از سوی کارگر یا کارفرما باشد. در صورت عدم رعایت تعهدات مندرج در قرارداد از سوی هر کدام از طرفین، به لحاظ قانونی این امکان فراهم است تا اقدام به طرح شکایت کنند.
به طور معمول اختلافات بین کارگر و کارفرما بسیار جزئی هستند و به صورت مسالمت‌آمیز حل و فصل می‌شوند و نیازی به طرح شکایت قانونی نیست اما گاهی اوقات مشکلات بین طرفین قرارداد زمینه حقوقی پیدا می‌کند که در این صورت باید از طریق مراجع قانونی مورد پیگیری قرار داده شود.
کارفرما در قبال کارگر یک سری وظایف قانونی دارد که متعهد به انجام آن ها می‌باشد. یکی از این وظایف، فراهم کردن مکان مناسب و ایمن برای فعالیت کارگران می‌باشد.
در واقع کارفرما باید تجهیزات و امکانات لازم را در اختیار کارگر قرار دهد تا بتوانند به خوبی از عهده کار‌های محول شده به آن‌ها بر‌آیند.
از دیگر وظایف قانونی کارفرما میتوان به بیمه کردن کارگران اشاره کرد. کارفرما این وظیفه را دارد تا با توجه به سختی و شرایط کار اقدام به بیمه کردن افراد نیروی کار خود کند و باید حق بیمه آن‌ها مستقیما توسط شخص کارفرما پرداخت شود.
در واقع کارگر در مورد پرداخت حق بیمه هیچگونه وظیفه‌ای ندارد و مبلغ بیمه آن‌ها باید به صورت ماهانه از طرف کارفرما پرداخت گردد. البته پرداخت مبلغ حق بیمه به صورت جزئی از حقوق کارگران کسر میشود و اغلب آن توسط کارفرما پرداخت می‌گردد.
برخی از کارفرمایان از بیمه کردن کارگران خودداری می‌کنند و به نوعی پرداخت حق بیمه را جز وظیفه اصلی خود نمی‌دانند. با توجه به این که در محیط کار امکان بروز حوادث مختلف وجود دارد، در صورت آسیب دیدن کارگران و بیمه نبودن آن‌ها، کارفرما مسئول جبران خسارت خواهد بود.
در صورت عدم اعطای بیمه به کارگران، ضمانت اجرای کیفری و جریمه نقدی برای کارفرما در نظر گرفته شده است. در ادامه مطلب با ما همراه باشید تا در زمینه جریمه شدن کافرما به منظور عدم پرداخت حق بیمه کارگران و سایر مسائل مرتبط توضیخاتی ارائه گردد.
قرارداد بیمه
بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می‌کند در ازاء پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی بپردازد.
طرفین اصلی در قرارداد بیمه، بیمه‌گر و بیمه‌گذار می‌باشد. متعهد را بیمه‌گر، طرف تعهد را بیمه‌گذار، وجهی را که بیمه‌گذار به بیمه‌گر می‌پردازد حق بیمه و آن چه را که بیمه میشود، موضوع بیمه نامند.
بیمه‌گر شخصیتی حقوقی است که در قبال دریافت حق بیمه، متعهد به جبران خسارت بیمه‌گذار می‌باشد. بیمه‌گذار شخصیت حقیقی یا حقوقی که وظیفه اصلی وی پرداخت حق بیمه است.
همچنین به موجب این ماده تاریخ انعقاد قرارداد بیمه تاریخی است که قرارداد بیمه در دفتر صدور بیمه‌گر ثبت میشود و نباید بعد از تاریخ شروع بیمه باشد ولی می‌تواند مقدم یا همزمان با شروع بیمه باشد.
موضوع بیمه ممکن است مال باشد اعم از عین یا منفعت یا هر حق مالی یا هر نوع مسئولیت حقوقی مشروط بر این که بیمه‌گذار نسبت به بقاء آن چه بیمه می‌دهد، ذی‌نفع باشد و همچنین ممکن است بیمه برای حادثه یا خطری باشد که از وقوع آن بیمه‌گذار متضرر می‌گردد.
در قرارداد‌های بیمه، بیمه‌گر متعهد میشود که در صورت بروز حادثه، میزان مشخصی از خسارت را به بیمه‌گذار پرداخت کند و به نوعی بیمه‌گر در برابر بیمه‌گذار ایفای تعهد می‌نماید.
عقد بیمه و شرایط آن باید به موجب سند کتبی باشد و سند مزبور موسوم به بیمه‌نامه خواهد بود. در بیمه‌نامه یا همان قرارداد بیمه باید امور ذیل به طور صریح قید شود:
- تاریخ انعقاد قرارداد.
- اسم بیمه‌گر و بیمه‌گذار.
- موضوع بیمه.
- حادثه یا خطری که عقد بیمه به مناسبت آن به عمل آمده است.
- ابتدا و انتهای بیمه.
- حق بیمه.
- میزان تعهد بیمه‌گر در صورت وقوع حادثه.
در قرارداد کار نیز زمانی که کارفرما اقدام به بیمه نمودن کارگران می‌کند، بیمه گذار همان کارگر و بیمه‌گر شرکت متعهد به جبران خسارت به شمار میرود.
قراردادی که بین کارگر و بیمه‌گذار بسته میشود، باید مطابق شرایط حقوقی یا قرارداد‌نویسی باشد، در غیر این صورت ممکن است برای طرفین مشکلات عدیده‌ای به وجود آید.
قانون کار، کارفرما را ملزم به بیمه کردن کارگران نموده است. در واقع بیمه جز حق و حقوق قانونی کارگر در روابط کاری به شمار میرود که عدم پرداخت آن توسط کارفرما می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای وی به همراه داشته باشد.
اغلب کارفرمایان تصور می‌کنند که پرداخت حق بیمه کارگر برای آن‌ها بار مالی دارد و از این حیث در بیمه کردن افراد نیروی کار تعلل می‌کنند اما غافل از اینکه در صورت صدمه دیدن کارگر در محل کار، اگر آن‌ها تحت پوشش بیمه باشند، شرکت‌های طرف قرارداد یا همان بیمه‌گر میزان خسارات وارده را جبران خواهند کرد.
اما در صورتی که کارگران بیمه نشده باشند، در صورت حادثه دیدن آن‌ها در محل کار، کارفرما در قبال جبران ضرر و زیان وارد شده مسئولیت دارد.
کارگران مشمول قانون کار تحت پوشش چه نوع بیمه‌ای قرار می‌گیرند؟
همانطور که گفته شد، کارفرمایان مکلف به بیمه کردن کارگران هستند. در واقع کلیه کارگران مشمول قانون کار باید تحت پوشش بیمه قرار گیرند و این مورد از جمله وظایف اصلی کارفرما به شمار میرود.
در صورت عدم پرداخت حق بیمه کارگر می‌تواند از طریق روش‌های قانونی کارفرما را ملزم به بیمه نمودن کارگران نماید.
سوال اساسی که مطرح میشود این است که کارگران مشمول قانون کار تحت پوشش چه نوع بیمه‌ای قرار می‌گیرند؟ به طور معمول، کارگران تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی قرار می‌گیرند. در واقع طرف بیمه‌گر در این زمینه سازمان تامین اجتماعی است.
بنابراین کارفرما میبایست حق بیمه کارگران را به این سازمان پرداخت نماید. همچنین مسئول جبران خسارت در روابط کاری، سازمان تامین اجتماعی است.
این سازمان برای کارگران یک سری مزایا و خدماتی را در نظر گرفته است که با پرداخت مستمر حق بیمه می‌توانند از این خدمات در نظر گرفته شده بهره‌مند شوند.
لازم به ذکر است که در صورت عدم پرداخت حق بیمه به صورت مستمر، امکان برخورداری کارگران از مزایا در نظر گرفته شده در قانون سازمان تامین اجتماعی وجود ندارد.
به همین جهت کارفرمایان باید به صورت ماهانه و مستمر حق بیمه کارگران را بپردازند در غیر این صورت از مزایا تعیین شده محروم می‌شوند.
منظور از حق بیمه کارگر چیست؟
بحث حق بیمه کارگران در روابط کار از حساسیت بالایی برخوردار است و قانونگذار کارفرما را ملزم به پرداخت حق بیمه کارگر کرده است.
کلیه کارگران به موجب قانون تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی قرار می‌گیرند. کارفرما باید در بدو شروع کار اقدام به بیمه کردن کارگران کند که به طور ثابت مبلغ مشخصی را ماهانه به سازمان تامین اجتماعی پرداخت می‌کند.
دستمزد و حق بیمه جز اصلی‌ترین موضوعات در روابط کاری به شمار میرود. در قرارداد کار الزاما این دو مورد به طور صریح ذکر میشود و باید شرایط و نحوه پرداخت آن توسط کارفرما تعیین شود.
حق بیمه کارگر مبلغی است که کارفرما به سازمان تامین اجتماعی پرداخت می‌کند تا کارگران علاوه بر بیمه شدن در برابر حوادث، از مزایا و خدمات آن استفاده کنند.
معمولا پرداخت حق بیمه به این سازمان به صورت ماهانه صورت می‌گیرد که در ازای آن سازمان تامین اجتماعی موظف به ارائه خدمات مختلف به کارگر می‌باشد.
در برخی از مشاغل مشاهده شده است که شرایط پیچیده‌ای برای بهره‌مندی کارگران از حق بیمه در نظر گرفته میشود. در واقع کارگر بعد از چند ماه فعالیت مستمر برای کارفرما از مزایای بیمه بهره‌مند می شود که این شرایط خلاف قانون است.
در صورتی که تاخیری در پرداخت صورت بگیرد، سازمان تامین اجتماعی کارفرما را جریمه خواهد کرد. باید گفت که در این مورد، جریمه‌ای از کارگر دریافت نمی‌شود؛ بلکه کارفرما باید آن را بپردازد.
اگر قصد همکاری با هر مجموعه کاری را دارید، باید در وهله اول بیمه کردن خود را از کارفرما درخواست کنید. در صورتی که کارفرما از بیمه کردن شما خودداری کرد، تحت هیچ شرایطی اقدام به بستن قرارداد با وی نکنید.
مزایا حق بیمه برای کارگر
یقینا برخورداری کارگر از حق بیمه مزایا فراوانی برای وی به همراه خواهد داشت. علت اصلی که قانونگذار کارفرمایان را موظف به پرداخت حق بیمه نموده است، بهره‌مندی کارگران از مزایا و خدماتی است که طرف تعهد برای آن‌ها در نظر می‌گیرد.
از جمله مزایا حق بیمه برای کارگران میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- در صورت حادثه دیدن کارگر در محل کار، می تواند از سازمان تامین اجتماعی غرامت یا جبران خسارت را مطالبه کند. به موجب قانون، بیمه گر موظف به جبران خسارت به میزان تعیین شده می‌باشد.
- برخورداری از کمک هزینه ازدواج برای کارگران وجود دارد.
- هزینه های مربوط به عینک، ویلچر و مواردی از قبیل تا میزان مشخصی تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرد.
- برخورداری از مستمری بازنشستگی یا از کار افتادگی وجود دارد.
- پردخت هزینه‌های درمانی با توجه به سقف تعیین شده در قانون بیمه تامین اجتماعی
لازم به ذکر است که وظیفه اصلی سازمان تامین اجتماعی تنها پرداخت خسارت در محل حادثه دیده نمی‌باشد بلکه کارگران از مزیت‌های فراوانی مانند هزینه‌های درمانی، کمک هزینه زندگی و غیره بهره‌مند خواهند شد.
همچنین در صورت بازنشسته شدن یا از کار افتادگی کارگران نیز بیمه به آن‌ها تعلق می‌گیرد. گفتنی است که برخورداری از مزایا مزبور منوط به پرداخت حق بیمه به صورت مستمر و دائمی است.
چنانچه پردخت حق بیمه با تاخیر از طرف کارفرما پرداخت شود، ممکن است کارگر از مزایا قانونی محروم شود.
پرداخت حق بیمه کارگر مطابق قوانین کار و تامین اجتماعی
همانطور که ذکر شد، بیمه کردن کارگران جز وظایف قانونی کارفرما به شمار میرود که بهتر است در همان بدو شروع کار کلیه کارگران تحت پوشش بیمه قرار گیرند.
پرداخت حق بیمه در قانون کار بسیار مورد توجه قرار گرفته است و بیان شده است که پرداخت آن از جمله وظایف کارفرما و از حقوق کارگر است.
به دلیل این که مسائلی چون قانون کار و قانون بیمه با نظم عمومی کشور ارتباط مستقیمی دارند، اگر کارفرما از پرداخت حق بیمه امتناع کند، کارگر به لحاظ قانونی این حق را دارد تا عبیه کارفرما شکایت کند.
تکلیف قانونی پرداخت حق بیمه این است که طبق قانون کار و قانون تامین اجتماعی کارفرما موظف است که کارگران را بیمه کرده و در صد مشخصی از حقوق کارگر تحت عنوان حق بیمه را به سازمان تامین اجتماعی پرداخت کند.
چنانچه کارفرما از بیمه کردن کارگر خودداری کند، مرتکب تخلف شده و امکان شکایت از به لحاظ قانونی وجود دارد.
بیمه کردن کارگران از جمله مهم‌ترین وظیفه کارفرمایان به شمار میرود و تحت هیچ شرایطی امکان خودداری از آن وجود ندارد.
در واقع بیمه حق قانونی هر کارگری است و می تواند برای مطالبه آن به مراجع قانونی مراجعه کند و موضوع مطرح شده را مورد پیگیری قرار دهد.
به موجب ماده 2 قانون تامین اجتماعی، بیمه شده شخصی است که راسا مشمول مقررات تامین اجتماعی بوده و با پرداخت مبالغی به عنوان حق بیمه حق استفاده از مزایای مقرر در‌این قانون را دارد.
حق بیمه عبارت از وجوهی است که به حکم این قانون و برای استفاده از مزایای موضوع آن به سازمان تامین اجتماعی پرداخت می‌گردد.
با توجه به ماده 148 قانون کار، کارفرمایان کارگاههای مشمول این قانون مکلف هستند بر اساس قانون تامین اجتماعی، نسبت به بیمه نمودن کارگران واحد خود اقدام نمایند. بنابراین اعطای بیمه تامین اجتماعی به کارگران از جمله اصلی‌ترین وظایف کارفرما است.
هر کارفرما مکلف است با شروع کار کارگر، در پایان هر ماه لیست بیمه را منطبق با حقوق تعیین شده به سازمان تامین اجتماعی ارسال کند. پرداخت حق بیمه برعهده کارفرما است و کارگر وظیفه‌ای بابت پرداخت آن ندارد. مگر آن که بین کارفرما و کارگر توافقاتی در این زمینه شده باشد.
مطابق ماده 36 قانون تامین اجتماعی، کارفرما مسئول پرداخت حق بیمه سهم خود و بیمه شده به سازمان می‌باشد و مکلف است در موقع پرداخت مزد یا حقوق و مزایا سهم بیمه شده را کسر نموده و سهم خود را بر آن افزوده به سازمان تادیه نماید.
در صورتی که کارفرما از کسر حق بیمه سهم بیمه شده خودداری کند، شخصا مسئول پرداخت آن خواهد بود. تاخیر کارفرما در پرداخت حق بیمه یا عدم پرداخت آن رافع مسئولیت و تعهدات سازمان در مقابل بیمه شده نخواهد بود.
کارفرما ملزم است سهم کارگر از حق بیمه اش را از حقوق او کسر کرده و به همراه سهم خودش از حق بیمه کارگر پرداخت کند.
محاسبه پرداخت حق بیمه کارگر
با توجه به این که پرداخت حق بیمه کارگر جز وظایف قانونی کارفرما به شمار میرود اما در قانون شرایط خاصی برای شیوه پرداخت آن تعیین شده است.
به طور کلی، کارفرما ملزم است سهم کارگر از حق بیمه‌اش را از حقوق او کسر کرده و به همراه سهم خودش از حق بیمه کارگر پرداخت کند.
در کل 30 درصد از حقوق کارگران تحت عنوان حق بیمه میبایست به اداره تامین اجتماعی پرداخت شود که از این 30 درصد 23 درصد بر عهده کارفرما بوده و 7 درصد مابقی آن را خود کارگر میبایست پرداخت کند.
این 7 درصد هم کارفرما از حقوق کارگر کسر می‌کند و همراه با 23 درصد به سازمان تامین اجتماعی تحت عنوان حق بیمه پرداخت می‌گردد. بناربراین بخش اعظم بیمه کارگران توسط کارفرما پرداخت میشود و تنها مقدار ناچیزی از آن توسط کارگران پرداخت می‌گردد.
حق بیمه کارگر از چه مواردی کسر میشود؟
با توجه به اینکه حق بیمه توسط کارفرما پرداخت میشود اما به این معنا نیست که کارفرما تمامی مبالغ بیمه را بپردازد. بلکه پرداخت حق بیمه از یک سری حق و حقوق قانونی کارگر کسر میشود.
کارفرما مکلف است هر ماه لیست حقوق کارگران خود را تهیه و برا اساس آن پرداخت حق بیمه را انجام دهد.
موارد زیر به عنوان حق بیمه کارگر کسر خواهند شد:
- حقوق، دستمزد، مزد
- کار اضافه، نوبت کاری، حق الزحمه
- حق حضور در جلسات
- کمک هزینه‌های خانه
- ایاب و ذهاب
- نسبت کاری
- مزیت‌های مستمر شغلی
- فوق‌العاده شغل‌های سخت
- مزد روزهای تعطیل
- پاداش مستمر
- وجوه پرداخت به کارگران کارمزدی
- دریافتی کارآموزان
موارد مزبور به عنوان حق بیمه از کارگران کسر میشود. اغلب کارگران تصور می‌کنند که پرداخت حق بیمه صرفا از حساب کارفرما صورت می‌گیرد اما در عمل از حقوق، دستمزد و مزایا و پاداش آن‌ها کسر می‌گردد.
البته پرداخت حق بیمه و کسر آن از حقوق کارگران می‌تواند تا حد زیادی به نفع آن‌ها باشد. بنابراین در صورتی که کارفرمایان از اعطای حق بیمه به کارگران امتناع کند، باید در برابر قانون پاسخگو باشند.
لازم به ذکر است که کارگر به این صورت حق بیمه کمتری پرداخت می‌کند، در غیر این صورت ماهانه باید هزینه بالایی را بپردازد.
چه مواردی مشمول بیمه کارگری نمی‌شوند؟
در قسمت قبلی به مواردی که به عنوان حق بیمه از حقوق کارگران کسر میشود، پرداختیم. اما کارفرما نمی‌تواند مبلغی را برای حق بیمه کارگر از حقوق آن‌ها کسر کند.
به بیان دیگر، کارفرما نمی‌تواند به دلیل پرداخت بیمه کارگری از حقوق زیر مبلغی را کسر کند. این حقوق شامل موارد زیر است:
- عیدی (پرداخت عیدی اجباری و بر عهده کارفرما است)
- حق سفر و ماموریت
- پاداش نهضت سواد آموزی
- حق همسر
- هزینه خوار و بار و مسکن در هنگام بیماری
- حق شیر
- حق التضمین
- مزایای آخر سال و خسارت اخراج
- پاداش مربوط به پیشرفت تولید
- باز خرید روزهای مرخصی
بنابراین کارفرما نمی تواند از موارد فوق مباغی را به عنوان پرداخت حق بیمه کارگر کسر نماید. در صورتی که کارفرما به دلیل پرداخت حق بیمه از موارد مزبور حقوق کارگر را کسر نماید، امکان طرح شکایت از وی وجود دارد.
حوادث ناشی از کار و بیمه نمودن کارگران
احتمال وقوع حوادث مختلف در تمام مشاغل وجود دارد و این مسئله یک امر اجتناب‌ناپذیر می‌باشد. زمانی که کارگر در محل کار فعالیت می‌کند، احتمال دارد با خطرات گوناگونی مواجه شود. در این صورت باید از طرف کارفرما تحت پوشش بیمه قرار گیرند.
به موجب ماده 60 قانون بیمه تامین اجتماعی، حوادث ناشی از کار حوادثی است که در حین انجام وظیفه و به سبب آن برای بیمه شده اتفاق می‌افتد.
مقصود از حین انجام وظیفه تمام اوقاتی است که بیمه شده در کارگاه یا مؤسسات وابسته یا ساختمان ها و محوطه آن مشغول کار باشد و یا به دستور‌کارفرما در خارج از محوطه کارگاه عهده دار انجام ماموریتی باشد.
اوقات مراجعه به درمانگاه و یا بیمارستان و یا برای معالجات درمانی و توان‌‌بخشی و اوقات رفت و برگشت بیمه شده از منزل به کارگاه جز اوقات انجام وظیفه محسوب می‌گردد مشروط بر این که حادثه در زمان عادی رفت و برگشت به کارگاه اتفاق افتاده باشد.
حوادثی که برای بیمه شده حین اقدام برای نجات سایر بیمه‌شدگان و مساعدت به آنان اتفاق می‌افتد حادثه ناشی از کار محسوب میشود.
فرض کنید در محل کار برای تعدادی از کارگران حادثه‌ای رخ دهد، در این صورت کارفرما باید در قبال قانون و افراد صدمه دیده پاسخگو باشد.
در این شرایط جبران خسارات وارده شده به افراد صدمه دیده در محل کار برعهده کارفرما می‌باشد. بنابراین با توجه به بروز حوادث مختلف در محل کار، بیمه نمودن کارگران از اهمیت بالایی برخوردار است.
در این شرایط اگر کارگران تحت پوشش بیمه قرار گرفته باشند و دچار حادثه‌ای نیز شوند، کارفرما دیگر مسئولیتی در قبال جبران خسارت ندارد و شرکت‌های بیمه مسئولیت پرداخت ضرر و زیان وارد شده هستند.
ترک کار توسط کارگر به دلیل عدم برخورداری از حق بیمه
حق بیمه جز وظایف اصلی کارفرما در قبال کارگر محسوب میشود که در بدو شروع کار میبایست کارگر از چنین حقی بهره‌مند شود. عدم پرداخت چنین حقی از سوی کارفرما می‌تواند منجر به ایجاد اختلاف در روابط کاری و در نهایت خاتمه یافاتن قرارداد کار شود.
گاهی اوقات ممکن است کارگر به دلیل عدم برخورداری از حق بیمه، قصد ادامه همکاری با کارفرما را نداشته باشد. در این صورت اقدام به ترک کار می‌نماید.
ترک کار موضوع بسیار مهم در حوزه حقوق کار به شمار میرود که شرایط و ضوابط خاصی برای آن در قانون تعیین شده است.
ترک کار با اهداف مختلفی صورت می‌گیرد و کارگر ممکن است به دلایل مختلف قصد ادامه همکاری با کارفرما را نداشته باشد و نهایتا چنین تصمیمی را می گیرد. ترک کار می‌تواند باعث خاتمه یافتن قرارداد کار و اتمام رابطه کارگری و کارفرمایی شود.
ترک کار عبارت است از فسخ یک‌جانبه قرارداد کار از طرف کارگر بدون مجوز قانونی. برای محقق شدن ترک کار، کارگر میبایست قصد و نیست انجام چنین عمل حقوقی را داشته باشد. بنابراین در صورتی که قصد و نیت فسخ قرارداد وجود نداشته باشد، عمل انجام شده ترک کار محسوب نمی‌شود.
ترک محل کار توسط کارگر می‌تواند به صورت قانونی یا غیر قانونی باشد. در مواقعی که کارگر قصد ترک کار را داشته باشد و به کارفرما اطلاع دهد، عمل وی قانونی محسوب شده که در نهایت کارفرما با درخواست وی موافقت می‌کند.
اما موضوع مطالبه خسارت در این زمینه زمانی مطرح میشود که ترک کار از طرف کارگر بدون اطلاع قبلی به کارفرما صورت گیرد. در واقع اگر کارگر به صورت غیر قانونی اقدام به ترک کار نماید، کارفرما این حق را دارد تا علیه کارگر شکایت کند و مطالبه خسارت نماید.
ترک کار بدون مجوز قانونی می تواند خساراتی را به کارفرما وارد نماید و در این شرایط کارگر ملزم به جبران ضرر و زیان وارده می‌باشد.
ترک کار توسط کارگر می‌تواند باعث تعلیق قرارداد کار و در نهایت خاتمه یافتن آن شود. بنابراین کارگر میبایست به جبران خسارات وارد شده اقدام نماید.
در صورت عدم پرداخت خسارت توسط کارگر، کارفرما می‌تواند از طریق مراجع قانونی موضوع مطالبه خسارت به جهت ترک کار را پیگیری کند.
در صورتی که کارگر قصد ترک کار به دلیل عدم برخورداری از حق بیمه را داشته باشد، باید در وهله اول چنین موضوعی را با وی در میان بگذارد. چنانچه کارگر بدون اطلاع قبلی به کارفرما ترک کار کند، به لحاظ قانونی این امکان برای کارفرما وجود دارد تا از کارگر شکایت کند و در نهایت جبران خسارت را از وی مطالبه کند.
شکایت از کارفرما به جهت عدم پرداخت حق بیمه
با توجه به اینکه بیمه کردن کارگر جز وظایف قانونی کارفرما به شمار میرود، در صورت عدم انجام چنین وظیفه ای کارگر می‌تواند علیه او اقامه دعوا کند.
رسیدگی به دعاوی کارگر و کارفرما در هیات‌های تشخیص و حل اختلاف اداره کار صورت می‌گیرد. بنابراین شکایت از کارفرما به جهت عدم پرداخت حق بیمه در اداره کار مورد رسیدگی قرار می‌گیرد.
شکایت کارگر و کارفرما فرآیند مشخصی دارد و شاکی باید تمام مراحل قانونی تا زمان صدور رای نهایی را طی کند. رسیدگی به دعاوی کار اصول و مقررات خاص خود را دارد که در صورت عدم رعایت صحیح آن‌ها توسط مرجع ذی‌صلاح مورد رسیدگی قرار نمی‌گیرد.
رسیدگی در مراجع مزبور منوط به تسلیم دادخواست از سوی ذی‌نفع یا نماینده قانونی وی به واحد کار و امور اجتماعی محل می‌باشد.
دادخواست باید کتبی باشد به زبان فارسی و حتی الامکان بر روی برگ‌های مخصوصی نوشته شود. در واقع مرحله اول برای طرح شکایت، ارائه تقدیم دادخواست به هیات تشخیص می‌باشد.
شاکی باید تمام اصول و قواعد دادخواست‌نویسی را رعایت کند در غیر این صورت توسط هیات تشخیص مورد رسیدگی قرار نمی‌گیرد. در متن دادخواست میبایست به طور صریح عدم پرداخت حق بیمه از طرف کارفرما ذکر شد و مستندات کافی نیز ضمیمه دادخواست شود.
دادخواست پس از تسلیم به دبیرخانه واحد کار و امور اجتماعی باید با قید تاریخ روز و ماه و سال به ثبت رسیده و وقت رسیدگی تعیین گردد. وقت رسیدگی را میتوان حضوری و به صورت کتبی به طرفین ابلاغ نمود.
بنابراین بعد از تنظیم دادخواست توسط شاکی و ثبت آن در اداره کار، زمان جلسه رسیدگی تعیین میشود و طرفین در مرجع مربوطه که همان هیات تشخیص می‌باشد، حضور پیدا می‌کنند.
هیات تشخیص بعد از بررسی‌های لازم اقدام به صدور رای می‌کند. رای صادر شده از طرف هیات تشخیص قطعی و لازم الاجرا نمی‌باشد و به موجب قانون طرفین می‌توانند در مهلت 15 روزه نسبت به رای صادره اعتراض کنند.
اعتراض به رای هیات تشخیص در هیات حل اختلاف که همان مرجع تجدید‌نظر در دعاوی بین کارگر و کار می‌باشد، مورد رسیدگی قرار می‌گیرد. حکم صادره از سوی هیات حل اختلاف قطعی و لازم الاجرا می‌باشد.
جریمه شدن کارفرما در صورت عدم پرداخت حق بیمه کارگر
عدم پرداخت بیمه علاوه بر نقض مقررات و شرایط قانونی، منجر به محروم شدن کارگران از حق و حقوق قانونی خود میشود.
کارگرانی که تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی قرار می‌گیرند، از یک سری مزایا و خدمات خاصی بهره‌مند می‌شوند که عدم اعطای بیمه منجر به محروم ماندن کارگران از این شرایط میشود.
در صورتی که کارفرما از پرداخت بیمه کارگران خودداری کند، ضمانت اجرای کیفری و جریمه نقدی برای آن تعیین شده است.
در این زمینه قانونی تحت عنوان « قانون دریافت جرائم نقدی از کارفرمایان کارگاههای مشمول قانون تامین اجتماعی که ظرف مهلت مقرر نسبت به ارسال صورت مزد و حقوق بیمه‌شدگان و حق بیمه مربوط اقدام نمی نمایند» وجود دارد که به طور مفصل به ضمانت اجرای عدم پرداخت حق بیمه کارگران توسط کارفرما پرداخته است.
به موجب ماده 1 قانون مزبور، کارفرمایان کلیه کارگاههای مشمول قانون تامین اجتماعی مکلفند صورت مزد و حقوق کلیه بیمه‌شدگان و حق بیمه و بیمه بیکاری مربوط به هر ماه را حداکثر تا پایان آخرین روز ماه بعد به سازمان تامین اجتماعی ارسال و پرداخت نمایند.
کارفرمایانی که از تنظیم و ارسال صورت مزد و حقوق بیمه شدگان به ترتیب مذکور در این قانون و آیین‌‌نامه موضوع ماده 39 قانون تامین اجتماعی خودداری کنند و همچنین کارفرمایانی که در موعد مقرر در این قانون، صورت مزد یا حقوق بیمه شدگان را به سازمان تامین اجتماعی ارسال ندارند یا به ترتیبی که با موافقت قبلی سازمان مزبور معین شده در مورد ارسال صورت مزد یا حقوق عمل نکنند، ملزم به پرداخت جریمه نقدی مقطوع به ترتیب زیر خواهند بود:
- الف – تا مبلغ 300000 ریال حق بیمه ماهانه معادل 5 درصد حق بیمه همان ماه.
- ب – از مبلغ 300000 ریال تا مبلغ 1200000 ریال حق بیمه ماهانه معادل 10 درصد حق بیمه همان ماه.
- ج – از مبلغ 1200000 ریال تا مبلغ 2500000 ریال حق بیمه ماهانه معادل 15 درصد حق بیمه همان ماه.
- د – از مبلغ 2500000 ریال به بالا معادل 20 درصد حق بیمه همان ماه.
کارفرمایانی که در موعد مقرر در این قانون تمام یا قسمتی از حق بیمه و بیمه بیکاری مربوط به هر ماه را پرداخت ننمایند، علاوه بر تادیه اصل حق بیمه و بیمه بیکاری ملزم به پرداخت جریمه نقدی مقطوع به ترتیب زیر خواهند بود:
- الف – تا مبلغ 300000 ریال بدهی ماهانه معادل 7 درصد تمام یا کسر بدهی پرداخت نشده همان ماه.
- ب – از مبلغ 300000 ریال تا مبلغ 1200000 ریال بدهی ماهانه معادل 12 درصد تمام یا کسری بدهی پرداخت نشده همان ماه.
- ج – از مبلغ 1200000 ریال تا مبلغ 2500000 ریال بدهی ماهانه معادل 17 درصد تمام یا کسری بدهی پرداخت نشده همان ماه.
- د – از مبلغ 2500000 ریال به بالا بدهی ماهانه معادل 22 درصد تمام یا کسری بدهی پرداخت نشده همان ماه.
جریمه نقدی موضوع تبصره 2 این ماده منحصرا برای یک سال می‌باشد و چنانچه کارفرمایان به تکالیف قانونی تعیین شده در این قانون عمل ننمایند، جرایم نقدی از ابتدای سال‌های بعد، همه ساله معادل جریمه سال اول اضافه خواهد شد.
کارفرمایانی که قبل از صدور اجراییه اقدام به پرداخت کامل بدهی خود نمایند از 30% جرائم مربوط معاف خواهند بود.
کلیه جرائم وصولی موضوع این قانون به حساب خزانه داری کل واریز می‌گردد. دولت مکلف است همه ساله معادل مبلغ جرائم واریز شده را در قانون بودجه منظور و به منظور تعمیم بیمه‌‌های اجتماعی در اختیار سازمان تامین اجتماعی قرار دهد.
مطابق ماده 183 قانون کار، کارفرمایانی که بر خلاف مفاد ماده ۱۴۸ این قانون از بیمه نمودن کارگران خود خودداری نمایند، علاوه بر تادیه کلیه حقوق متعلق به کارگر (سهم کارفرما) با توجه به شرایط و امکانات خاطی و مراتب جرم به جریمه نقدی معادل دو تا ده برابر حق بیمه مربوطه محکوم خواهند شد.
تنظیم شکوائیه مرتبط با دعاوی کار
بروز اختلاف و درگیری بین کارفرما و کارگر یک امر بدیهی است و در بسیاری از حوزه‌های کاری این امر به وقوع می‌پیوندد. در قانون کار مراجع صالح مانند هیات تشخیص و هیات حل اختلاف در نظر گرفته شده است که دعاوی بین کارگر و کارفرما در آن مطرح میشود.
در هر صورت چنانچه قصد شکایت علیه کارفرما به دلیل عدم پرداخت حق بیمه را دارید، باید در وهله اول بتوانید شکواییه مرتبط با موضوع دعوا تنظیم کنید. در صورتی که تنظیم شکواییه به درستی انجام نشده باشد، توسط مرجع ذی‌صلاح رسیدگی نخواهد شد.
تنظیم شکواییه اصولا توسط وکلا و کارشناسان حقوقی صورت می‌گیرد که تنظیم آن را باید برعهده اشخاص متخصص در حوزه حقوق کار قرار دهید. به همین سبب تنظیم شکواییه مرتبط با دعاوی کار را می‌توانید در اختیار سامانه وکیل کار 24 قرار دهید.
مشاوره حقوقی برای شکایت از کارفرما بابت عدم پرداخت حق بیمه
اگر در خصوص عدم پرداخت حق بیمه یا به واسطه انجام تخلفی خاص از سوی کارفرما قصد طرح شکایت قانونی را دارید، راه‌حل مناسب برای شما استفاده از خدمات و سرویس‌های متنوع سامانه وکیل کار 24 می‌باشد که می‌توانیم شما را در تمام مراحل شکایت راهنمایی کنیم.
اصولا طرح شکایت از کارفرما از طریق مراجع قانونی، کمی زمان‌بر و نیازمند رعایت یک سری موارد قانونی است که بدون بهره‌گیری از کارشناسان و مشاوران حقوقی مجرب عملا روند رسیدگی را دشوار می‌کند.
اخذ وکیل در این زمینه می‌تواند کمک فراوانی به طرفین دعوی کند اما به دلایل گوناگون ممکن است امکان دسترسی به وکیل وجود نداشته باشد. در این شرایط مشاوره حقوقی تلفنی را به شما پیشنهاد می‌کنیم.
مشاوره‌های حقوقی آنلاین یا تلفنی مزیت‌های فراوانی دارد که برخورداری از شرایط مناسب اطلاعات حقوقی امکان‌پذیر است. از طریق مشاوره حقوقی میتوان اطلاعات لازم در مورد نحوه طرح شکایت مرتبط با دعاوی کار و همچنین انجام مراحل لازم در این زمینه را کسب کرد.
در واقع با کمترین هزینه و در کوتاه‌ترین زمان ممکن میتوان اقدام به طرح شکایت علیه کارفرما نمود.
سامانه وکیل کار 24 با بهره‌مندی از مشاوران و کارشناسان مجرب و متخصص در حوزه حقوق کار و ارائه خدماتی نظیر مشاوره های تخصصی حقوقی، می‌تواند شما را در تمامی مراحل ثبت شکایت یاری نماید.
در صورتی که قصد شکایت از کارفرما به جهت عدم پرداخت حق بیمه را دارید، بهتر است قبل از هر اقدام حقوقی از خدمات این سامانه بهره‌مند شوید.
آیا امکان جریمه شدن کارفرما به دلیل عدم پرداخت حق بیمه وجود دارد؟
بله، در صورت عدم پرداخت حق بیمه از طرف کارفرما، ضمانت اجرای کیفری و جریمه نقدی برای وی در نظر گرفته شده است.
آیا کارفرما می تواند از عیدی و حق همسر کارگر به دلیل پرداخت حق بیمه کسر نماید؟
امکان کسر عیدی و حق همسر کارگر به دلیل پرداخت حق بیمه از طرف کارفرما وجود ندارد.
برای دریافت مشاوره حقوقی در زمینه شکایت از کارفرما بابت عدم پرداخت حق بیمه چه راهکاری را پیشنهاد می‌کنید؟
برای دریافت مشاوره حقوقی در این زمینه می‌توانید به سایت وکیل کار 24 مراجعه کنید و از خدمات سامانه بهره‌مند شوید.
