اخراج کارگران به دلیل تخلفات انضباطی چگونه است؟
راهنمای مقاله
پیش زاز پرداختن به تخلفات انضباطی باید گفت قانون کار مشتمل بر احکامی است که به روابط بین کارگر و کارفرما حکم فرماست. این قانون به عنوان یکی از قوانین حمایتی توسط مجلس قانونگذاری ایران تصویب شده است، قوانین حمایتی به آن دسته از قوانینی گفته میشود که با هدف حمایت از یک طرف ضعیفتر در مقابل طرف قویتر تنظیم و تصویب میگردد.
به عبارت دیگر قانون کار برای تعیین حداقلهای قانونی که باید در حق کارگران و کارمندان بخش خصوصی ایفا شود و وظایف کارفرمایان در این خصوص تنظیم شده است.
حمایتی بودن یک قانون نتایجی به همراه خود میآورد، اولین آنها عبارت است از امری بودن احکام قانون، امری بودن احکام که در مقابل تکمیلی بودن آنها قرار دارد، بدین معناست که طرفین یک رابطه حقوقی نمیتوانند با توافق خود احکام قانونی جاری بر موضوع را تغییر دهند و یا حذف نمایند.
در نتیجه در رابطه با قواعد برخاسته از قانون کار که اعم است از قرارداد کار، حل و فصل اختلافات، حداقل حقوق و دستمزد، حداقل مرخصی و ایام تعطیلی، تعیین مدت قرارداد، تعیین شرح وظایف کارگر و کارمند باید شروط و احکام قانون کار رعایت گردد.
از آنجا که قانون کار یک قانونی حمایتی از قشر کارگر در مقابل کارفرمایان است و مشتمل بر احکام امری است، امکان سواستفادههایی توسط کارگران وجود داشت، برای مثال اخراج کارگران مطابق با قوانین موجود تقریبا غیرممکن و تنها در برخی موارد میسر اعلام شده است، اما این حکم نباید محلی برای سواستفاده کارگر و ایجاد ضرر برای کارفرمایان ایجاد نماید.
به همین سبب نیز یکی از مهمترین و کاربردیترین احکامی که به نفع کارفرمایان پیشبینی شد امکان اخراج کارگران به دلیل تخلفات انضباطی بود که در این مقاله قصد داریم به بررسی این وضعیت و نحوه اجرای آن بپردازیم.
مفهوم شناسی
در مقدمه بیان شد که قانون کار به عنوان یک قانون حمایتی از کارگران وضع شده است و در نتیجه متضمن حفظ شرایط مطلوب کاری برای ایشان است، یکی از مواردی که همواره کارگران را تهدید میکرد، حق کارفرمایان بر اخراج نامبردگان به دلایل واهی بود.
در این قانون اخراج کارگران به میزان قابل توجهی محدود شده است که یکی از آنها که اتفاقا جنبه حمایتی از حقوق و منافع کارفرما دارد، اخراج کارگر به دلیل تخلفات انضباطی اوست، پیش از آن که به نحوه اجرای این امر وارد شویم ضروری است که با مفاهیم اخراج و تخلفات انضباطی آشنا شویم.
اخراج به چه معناست؟
معنای عرفی اخراج بر همگان آشکار است، اخراج به معنای خاتمه رابطه کاری است که توسط کارفرما صورت گرفته باشد. اما باید در نظر داشت که اخراج تنها در وضعیتی محقق میشود که رابطه کاری همچنان به قوت خود باقی باشد و کارفرما یک طرفه بدون اینکه قرارداد این حق را به وی داده باشد نسبت به خاتمه رابطه اقدام نماید.
پیش از این بیان شد که در قانون کار نحوه خاتمه قرارداد و رابطه کاری محصور شده است، اما باید توجه داشت که مواردی همچون خاتمه مدت قرارداد (اگر قرارداد کار از نوع مدت معین باشد) و یا اتمام موضوع قرارداد (در مواقعی که قرارداد کار برای انجام نوع خاصی از کار تنظیم و امضا شده باشد) ذیل اخراج قرار نمیگیرند.
اخراج همچنین به خاتمه قرارداد کاری از طرف کارگر قابل سرایت نیست، در واقع کارگر میتواند از کار خود استعفا دهد اما به هیچ وجه نمیتواند خود را اخراج نماید.
اخراج همچنین باید توسط مقامات صالحه از شرکت یا محل اشتغال انجام شود، به عبارت دیگر همه کارمندان اجازه اخراج همکار خود را ندارند، این حق برای مدیران قابل تصور است.
اخراج همانطور که بیان شد یک عمل یکجانبه و از طرف کارفرماست و در نتیجه توافق طرفین نسبت به خاتمه رابطه کاری به عنوان اخراج شناسایی نخواهد شد.
نکته دیگری که باید توجه داشت آن است که عدم تمدید قرارداد کار در زمان خاتمه آن، مشمول عنوان اخراج قرار نمیگیرد، در نتیجه اخراج کارگران تنها در صورتی قابل تصور است که رابطه کاری بین کارگر و کارفرما در جریان باشد و از طرف کارفرما به صورت یک طرفه خاتمه یابد.
منظور از تخلفات انضباطی چیست؟
تخلفات انضباطی یک مفهوم عام است که تعریف مشخصی از آن وجود ندارد، اما برخی از اقدامات و اعمال همواره به عنوان خروج از شان و شخصیت محل کار شناخته میشود، همچنین تاخیرات و یا غیبتهای غیرمجاز که نظم و انسجام محل کار را بر هم زند به عنوان تخلف انضباطی خواهد بود.
باید توجه داشت که محلهای مختلف تعاریف مختلفی از تخلفات انضباطی را خواهند شناخت، برای مثال نمیتوان احکام جاری در یک مکان نظامی را برای یک مدرسه اجرا کرد، یا تعریف انضباط کاری را برای مشاغل حساسی همچون پزشکی، قضاوت و وکالت با مشاغل اداری یا فروش کالا و خدمات یکسان شمرد.
در یک محل کار ممکن است فرم کاری برای کلیه کارکنان تعبیه و به ایشان ارائه شده باشد، در این صورت پوشش برای آن محل یکی از ارکان انضباط شناخته میشود.
با توجه به آنچه که بیان شد میتوان اینگونه نتیجه گرفت که تخلف انضباطی به آن گروه از رفتارها و اعمالی گفته میشود که انسجام محیط را مخدوش کرده و محیط کار را به عنوان یک سیستم که در مسیر اهداف خود در جریان است با دشواری همراه میسازد، تخلفات انضباطی میتواند شامل تاخیر و غیبت باشد، میتواند شامل سرپیچی از دستورات مافوق یا کارشکنی در امور باشد و یا میتواند سرباز زدن از احکام انتظامی جاری بر محل کار باشد.
اجرای حق
تا اینجا با مفهوم تخلف انضباطی و نیز اخراج آشنا شدیم، همچنین دانستیم که قانون کار اجازه اخراج کارگران را به دلیل انجام و تکرار تخلفات انضباطی داده است، اما اجرای این حق توسط کارفرمایان باید با طی کردن شرایطی همراه باشد، و نیز متقابلاً باید مرجعی ناظر به اعمال کارفرمایان وجود داشته باشد تا از سواستفاده ایشان از حق خود ممانعت به عمل آورد.
در این بخش قصد داریم در دو بند به حقوق هر یک از اطراف رابطه کاری در خصوص اخراج کارگران به دلیل تخلفات انضباطی بپردازیم، حق کارفرمایان بر اجرای آن و اخراج کارگران و نیز حق کارگران بر اعتراض و مخالفت با این امر.
چگونه میتوان کارگر را به دلیل تخلفات انضباطی اخراج کرد؟
همانطور که پیش از این بیان شد اخراج کارگران به دلیل تخلفات انضباطی یکی از ارکانی است که از منافع کارفرمایان در اداره محل کار و نیل به اهداف سازمانی حمایت مینماید.
این امر در دورانی که قراردادهای کار دائم کثرت بیشتری داشت حائز اهمیت به سزایی بود، در زمانی که کارگران و کارفرمایان با یک قرارداد کار دائمی به هم متصل شده بودند اگر کارگر به سواستفاده از امنیت قراردادی خود میپرداخت و از انجام امور جاری یا حفظ نظم و انضباط محل سر باز میزد، کارفرما با یک چالش مهم روبهرو میشد، چالشی که اجازه اخراج کارگر راه خروج از آن بود.
امروزه قراردادهای کار مدت موقت نسبت به قراردادهای کار دائم، فراوانتر هستند به همین سبب نیز دغدغه کارفرمایان تا حدودی مرتفع شده است، به این صورت که نامبردگان در پایان مدت قرارداد میتوانند از تمدید آن سر باز زنند، اما در اصلاحات اخیر قانون کار مجددا به افزایش مدت قرارداد کار اشاره شده است که در صورت اجرایی شدن نگرانیهای سابق برای کارفرمایان مجددا باز خواهد گشت.
با ذکر مقدمه یاد شده به بررسی مراحل اجرای حق کارفرما در اخراج کارگر به دلیل تخلفات انضباطی میپردازیم، قابل ذکر آن که ماده 27 از قانون کار با این عبارت آغاز شده است: هرگاه کارگر در انجام وظایف محوله قصور ورزد و یا آییننامههای انضباطی را پس از تذکرات کتبی نقض نماید …
قصور کارگر در انجام وظایف محوله و یا سرپیچی از آییننامههای انضباطی کارگاه باید محقق شده باشد. درباره این شرط نکات متعددی به شرح ذیل اعلام میگردد:
قصور اعم از است از افراط و تفریط
قصور که به نوعی تقصیر را در خود به همراه دارد به وضعیتی گفته میشود که کارگر با علم و آگاهی یا با اشتباه و به صورت غیرعمدی، از انجام برخی اقدامات خودداری مینماید و یا برخی از اقداماتی را که نباید انجام میداد را محقق میسازد به نحوی که ضرری به کارفرما وارد میآید.
در اینجا باید توجه داشت که واژه قصور به صورت عام به کار رفته است، در نتیجه تفسیر آن با توجه به شرایط و محل اشتغال، آسیب یا خسارت وارده، دستورات و آموزشهای ارائه شده، سابقه و توانمندی کارگر باید سنجیده شود.
همچنین باید توجه داشت که نتایج حاصل از تقصیر و قصور کارگر در محیطهای مختلف متفاوت خواهد بود در نتیجه ممکن است یک اقدامی در یک شرایط کارگاهی قابل چشمپوشی باشد اما در کارگاهی دیگر به نتایج نامطوب منتهی شود.
صرفنظر از تعریف و تفسیر واژه قصور، اخراج کارگر تنها در صورتی میسر است که از ناحیه وی قصور اتفاق افتاده باشد، مرجع تفسیر در ابتدای امر کارفرماست اما چنانچه کارگر از این بابت اعتراضی داشته باشد میتواند به هیاتهای حل اختلافات کارگر و کارفرما مراجعه نماید.
انجام وظایف محوله، قصوری که در بند پیشین بیان شد مشروط شده است به وظایف محوله
از ظاهر این حکم اینگونه به نظر میرسد که چنانچه کارگر در مقام ایفای وظایف خود نباشد اما قصور یا تقصیری مرتکب شود، نمیتواند مشمول این بند قرار گیرد و اخراج شود.
همچنین باید توجه داشت که وظایفی محول شده به کارگر در نظر گرفته میشوند که در قرارداد کار به عنوان وظایف نامبرده تعیین شده باشند و یا حکم کارگزینی برای محول کردن وظایف به وی وجود داشته باشد.
البته نباید تصور شود که هر وظیفهای مافوق به کارمندان بخش خود میسپارد باید رسید کتبی از آنها دریافت نماید، تنها باید اصل و ماهیت شغل تعیین شده باشد و آنچه که برای اجرای آن ضروری است عرفا محول شده تلقی میگردد.
نقض آییننامههای انضباطی
منظور از آییننامههای کلیه اسناد کتبی است که توسط مراجع صالح هر کارگاهی تنظیم و برای مطالعه در اختیار کارمندان و کارگران قرار داشته باشد. از آنجا که محلهای اشتغال متفاوت برخی رفتارهای متفاوت را نیاز دارند، طبیعی است که آییننامههای انضباطی توسط مراجع آن تهیه شده و برای اجرا به کارمندان و کارگران ابلاغ شده باشد.
در نتیجه مطابق با این بند تنها نقض آنچه که در آئین نامه انضباطی قید گردیده و در دسترس کارمندان و کارگران وجود داشته است به عنوان تخلف انضباطی شمرده میشود.
پس از تذکرات کتبی
مطابق با حکم ماده 27 قانون کار، تخلف کارگر و یا قصور وی از انجام وظایف محوله باید به صورت کتبی به وی اعلام شده باشد. در قانون تعداد دفعات تذکر کتبی ذکر نگردیده است، این امر با توجه به ماهیت و اهمیت مشاغل مختلف سنجیده میشود اما اگر ماهیت شغل از نوع حساس و پرخطر نباشد به نظر میرسد سه مرتبه اخطار کتبی برای آن که کارفرما حق اخراج کارگر را پیدا نماید ضروری است.
در ادامه ماده بیان شده است که کارفرما پیش از اجرای حق خود باید نظر مثبت شورای کار را دریافت نماید، در نتیجه کارفرما نخست باید با در دست داشتن مدارک منجمله اخطارهای کتبی به شورای یاد شده مراجعه نموده و اجازه اخراج کارگر را دریافت نموده باشد.
آخرین شرط این ماده پرداخت حقوق معوقه کارگر و نیز یک ماه از آخرین حقوق وی به عنوان حق سنوات به کارگر است.
کارگر در مقابل اخراج خود که به استناد تخلفات انضباطی صورت گرفته است چه حقوقی دارد؟
در بخش قبلی با تخلفات و قصور کارگران آشنا شدیم، همچنین دانستیم که اجرای حق کارفرما در اخراج کارگر موکول است به ارائه اخطارهای کتبی به کارگر، تایید شورای کار و نیز پرداخت حقوق معوقه کارگر، حال در این بخش قصد داریم به حق اعتراض کارگر به این موضوع بپردازیم.
وزارت کار و رفاه اجتماعی سامانهای را برای طرح شکایات کارگری و کارفرمایی معرفی کرده است، یکی از خدمات سامانه یاد شده طرح شکایت از کارفرمایان است، کارگرانی که به دلیل تخلفات انضباطی از کار خود اخراج شدهاند میتوانند با ثبت نام در سامانه مذکور مراتب اعتراض خود به اخراج و نیز درخواست بازگشت به کار را ثبت نمایند.
شوراهای حل اختلافات کارگری پس از رسیدگی و بررسی اسناد و مدارک ارائه شده توسط طرفین، حکم شایسته از باب تایید اخراج کارگر و یا لغو آن و دستور به بازگشت به کار نامبرده را صادر مینماید.
مشاوره حقوقی اخراج کارگران به دلیل تخلفات انضباطی
در این مقاله به یکی از حقوق کارفرمایان که ایشان را در اداره مناسب کارگاه خود همراهی کرده و از تخلفات کارگران مصون میدارد آشنا شدیم.
دانستیم که کارفرما میتواند کارگری را که از آییننامههای انضباطی تخطی نموده و یا آن که در انجام امول محوله خود قصور ورزیده است اخراج نماید، البته بیان شد که اخراج کارگران مزبور مشروط است به صدور اخطاریههای کتبی به آنها و نیز دریافت موافقت شورای کار.
همچنین بیان شد که کارگران میتوانند از اقدام کارفرمایان مبنی بر اخراج خود به شواری حل اختلافات کارگری اعتراض نمایند و حکم مراجع یاد شده برای هر دو طرف لازم الاجرا خواهد بود.
حال با توجه به آنچه که بیان شد چنانچه در مقام کارفرما صلاح خود را در اخراج کارگری یافتید و یا در مقام کارگر و کارمند از اخراج غیرقانونی خود اعتراضی داشتید، و نیاز به دریافت مشاوره و یا اجرای حقوق خود در مراجع صالح احساس کردید، میتوانید با مشاوران و وکلای گروه حقوقی وکیل کار ۲۴ ارتباط بگیرید.